اثر یک وهله تمرین مقاومتی بر بیان mrna il-15 در عضلات اسکلتی تند و کندتنش موش های صحرایی سالم و دیابتی تمرین کرده

لیلا باقرصاد رنانی، مهدیه ملانوری شمسی، دکتر مهدی مهدوی، دکتر رضا قراخانلو ، دکتر زهیر محمد حسن چکیده سابقه وهدف: هدف از مطالعه ی حاضر بررسی اثر یک وهله تمرین مقاومتی بر بیان mrna il-15 در عضلات اسکلتی تند و کندتنش موش­های صحرایی سالم و دیابتی تمرین­کرده،است. مواد و روش­ها: موش­های صحرایی بطور تصادفی به چهار گروه کنترل سالم (c)، تمرین­کرده سالم (t) ، کنترل دیابتی (d) و تمرین­کرده دیابتی (dt) تقسیم شدند. دیابت با استفاده از یک وهله تزریق stz ایجادشد. گروه­های تمرین 16 جلسه تمرین مقاومتی را به صورت بالا بردن وزنه از یک نردبان، انجام دادند. 48ساعت پس از آخرین وهله تمرین ،گروه­های تمرین یک وهله تمرین مقاومتی رانیز انجام دادند و بلافاصله پس از آن تمامی گروه­ها کشته شدند. بیان mrna il-15 در عضله ی نعلی (sol) و خم­کننده ی بلند شست (fhl) با تکنیک real time–pcr اندازه­گیری شد. یافته­ها: بیان mrna il-15 پس از یک وهله تمرین مقاومتی در عضله fhl موش­های صحرایی سالم و دیابتی تمرین­کرده تغییر معناداری را نشان نداد (0.05˃p) ، در حالی که این تغییر در عضله sol معنادار بود (p˂0.05). بیان این سایتوکاین در عضله fhl در گروه­های c، t، d و dt به ترتیب 1، 0.8، 1.3 و 0.7 برابر و در عضله sol به ترتیب 1، 0.6، 1.3 و 2.4 برابر تغییر یافت. بیشترین میزان بیان mrna il-15 در عضله sol گروه dt مشاهده شد.  نتیجه­گیری: با توجه به توانایی il-15 در تثبیت پروتئین عضله اسکلتی در شرایط پاتولوژیک، به نظر می­رسد عضله اسکلتی به محرک آتروفیک (مانند بیماری دیابت، بویژه دیابت نوع i)، با افزایش سطوح il-15 به عنوان یک مکانیسم محافظتی و جبرانی در برابر تخریب پروتئین، پاسخ می­دهد.